Aan de wandel

De afgelopen week was de laatste volledige week op de TTC. Een aantal dingen waar ik ooit aan was begonnen heb ik afgemaakt. Afgelopen dinsdag vierden we dus de Saint dag van onze school. Om 10.00 uur begon dit met een dienst in de kerk. De dienst duurde iets langer dan 2.5 uur en was in het Kinyarwanda. Ik kon er dus helemaal niets van volgen. Ik heb wat gefilmd en genoten van de zang. Het woord Halelujah is universeel en begrijp ik zelfs in de lokale taal.
Na de kerkdienst was er een bijeenkomst in een grote zaal; Parishhall. Hierbij waren een aantal mensen van de overheid aanwezig en ook was de commissaris van de president van de provincie aanwezig.  Een hele happening. Er werden traditionele dansen opgevoerd door de studenten en er waren vele toespraken. Ook kregen een aantal leraren een onderscheiding voor hun goede inzet in de vorm van een certificaat. Tot onze grote verrassing kregen May en ik ook een onderscheiding.  Natuurlijk moesten we met alle belangrijke mensen op de foto. Twee studenten kregen een scholarship aangeboden om verder te studeren aan de universiteit. Ze waren dolgelukkig, want vaak kunnen ze niet naar de universiteit omdat het te duur is.
Na al het officiële gebeuren was het tijd voor Kakaweit, het spel waarbij we lootjes hadden getrokken. We verplaatsten ons naar de tuin van de priesters en kregen hier eerst een lunch. Studenten die een rol hadden tijdens de officiële gebeurtenissen waren hierbij ook uitgenodigd. Ook de collega's van omliggende scholen mochten aanschuiven.  Zij bleven ook terwijl wij het spel speelden. De directeur van mijn TTC had gezegd dat ze van harte welkom waren om te kijken hoe de TTC werkt aan teambuilding. Ik denk dat ze er vooral waren voor de gratis lunch en het gratis bier.
Ik moest beginnen met het spel. Ik kreeg de microfoon in handen gedrukt en moest omschrijven wie ik had, zonder de naam te noemen. Mijn collega's moesten raden wie ik had. Erg hilarisch. Pelagie, wiskundelerares, had mijn lootje getrokken en had stof voor gekocht en een hemd. Op de stof zat een briefje geniet dat ik hier een shirt of broek van kon maken. Erg leuk!
Rond een uurtje of 19.00 was het spel voorbij en waren er een aantal collega's die genoeg ophadden. Sommige collega's hadden het erg naar hun zin met elkaar. Het geven van condooms was misschien niet zo'n slecht idee geweest. Tevens waren er studenten die niet wisten hoe snel ze bij het gratis bier moesten komen. Het zal mij niet verbazen als over 9 maanden........
Met de diehards zijn wij nog even naar MMKBB gegaan.
Woensdag kwam mij Programme Manager van VSO, Charles, bij mij op bezoek in de TTC. Hij wilde zien wat ik deed en had een gesprek met mijn directeur en collega's met wie ik samen werk. Hij was wat laat waardoor het gesprek tijdens de lunch moest plaatsvinden. Ik was verbaasd over het feit dat mijn directeur moeiteloos kon opnoemen wat ik had gedaan. Terwijl hij volgens mij geen idee had. Inmiddels is er iemand die mijn rol gaat overnemen vanaf september.
De rest van de week heb ik nog wat materialen gemaakt en heb ik donderdagavond een collega geholpen bij het afnemen van examens in twee klassen. Ook was het de laatste vrijdag van de maand, dus tijd voor een rapport. Tevens heb ik mijn Final Report moeten maken.
Vrijdagmiddag was er een bijeenkomst voor leraren,  maar omdat het niet in het Engels zou zijn hoefden wij niet aanwezig te zijn. Ik had tijd om nog een keer te gaan hardlopen, helaas lukte het mij ook deze keer niet om de berg op in 1x te halen.
Zaterdag besloot ik voor een grote wandeling te gaan om nog wat mooie foto's van de omgeving te kunnen maken.  Ik heb zo'n 15 tot 20 kilometer gelopen.  Ik was gebroken toen ik thuiskwam. Ik heb nog prachtige foto's kunnen maken. Na gesprekjes met kinderen te hebben gehad onderweg kwam ik erachter dat een Engelse les er als volgt uitziet.
Teacher: ' Goodmorning.'
Student:' Goodmorning.'
Teacher: ' How are you?'
Student: ' I am fine, thank you teacher.'
Teacher: ' What is your name.'
Student: ' My name is...........'
Student: ' Give me money!'

Waarop ik antwoordde: ' Sinfite Amafranga' ( Ik heb geen geld)

Dit was dan het einde van het gesprek.  Soms vroegen ze nog om een pen, maar dat was dan ook het enige wat varieerde.  Leeftijd maakte ook niet. Of het kind nou 4 jaar oud was of 13. Het gesprek gaat altijd zo.
Onderweg kwam ik ook nog twee jochies tegen die het nodig vonden om mij bodyguard te zijn. Zij zeiden: ' You need a bodyguard, we will be yours.' Ik was verbaasd over hun woordenschat.
Al met al was het een prachtige wandeling, toen ik halverwege stopte om een colaatje te drinken in een café kwam de eigenaar trots met een folder aanzetten van de TTC waarop een foto van mij stond. En nou zat die blanke opeens in zijn café!  Hij heeft nog nooit zo'n mooie dag gehad.
's Avonds nog wat gedronken met collega's in MMKBB. Met Peter Andre en Toni Braxton op de dvd werd het een klein feestje. 
Vandaag ( zondag) gaan we met de priesters naar Kibeho, een heilige plaats zo'n 15 kilometer hier vandaan. Wij zijn hier nog niet geweest, maar volgens velen moet ik dat toch echt gezien hebben. Het verhaal is dat een student hier ooit de verschijning van Maria heeft gezien. Ik ben bang dat de priesters nog een laatste poging doen om die Muzungu te bekeren.... Ben bang dat het niet gaat lukken.. maar je weet maar nooit...