Het Besluit + Emmanuel
Door: Jacko
Blijf op de hoogte en volg Jacko
26 Februari 2014 | Rwanda, Butare
Om maar meteen met de deur in huis te vallen. Na 6 weken van twijfel heb ik besloten om in de zomer naar huis te komen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat je sommige dingen misschien maar één keer in je leven moet doen en dat je dromen soms dromen moet laten. Ik heb erg lang getwijfeld maar het afgelopen weekend heb ik de knoop doorgehakt, en het voelt als een opluchting. Ik ga er de aankomende maanden nog een toptijd van maken en ik heb het ook hartstikke naar mijn zin maar dat komt ook mede doordat ik eigenlijk vanaf het begin al wel doorhad dat ik misschien het jaar wel niet zou volhouden. Ik ben erg blij dat ik de beslissing nu heb genomen. Over tot de orde van de dag….
In de week van 17 februari zou ik gaan beginnen met lesgeven maar nog steeds heb ik geen eigen lesrooster. Het lesrooster is overvol en daarom schijnt het een grote puzzel te zijn. We wachten rustig af. Ik heb het observeren van de lessen afgerond en Solange, een collega, wil heel graag gecoacht worden. Zij heeft 30 lesuren per week en geeft Engels aan twee klassen, we zijn tot de overeenstemming gekomen dat ik een derde van haar lessen in de parallelklas doe zodat zij mij dan kan observeren. Zij kan dan mijn lesideeën gebruiken. Ik vind het erg leuk dat zij zelf naar mij toe is gekomen met de vraag of ik haar wil helpen. Samen maken we materialen voor de lessen die zij dan ook weer kan gebruiken. Ik hoop dat ik ook snel mijn eigen lesrooster krijg. Ik heb allemaal ideeën voor workshops en lessen maar het lesrooster voor de studenten en leraren is gewoon overvol. We komen er wel uit. Ik zou morgen mijn eerste lesgeven aan de klas van Solange. Het is wel de bedoeling dat we gewoon de methode volgen anders zijn ze bang dat ze niet uitkomen. De les zou gaan over het analyseren van de speech die de Dalai Lama gaf toen hij de Nobelprijs voor de Vrede won. Ik moest Solange nog wel even uitleggen wie de Dalai Lama was en ook van de Nobelprijs had ze nog nooit gehoord. Een half uur geleden kregen we een telefoontje met het nieuws dat morgen om 08.00 uur een bus klaarstaat voor alle leerkrachten om ons naar het District Office te brengen voor een computercursus. De les is tot nader orde uitgesteld… Ik hou van Afrika!
Zaterdag begint mijn debatgroep.
Tijdens de theepauze kwam de directeur de lerarenkamer binnen en hij vertelde dat hij had ontdekt dat er in sommige lessen geen Engels wordt gesproken. Een schande! Vanaf de middelbare school zijn de scholen en opleidingen in Rwanda, sinds 2009, verplicht les te geven in het Engels. Met uitzondering van de Kinyarwanda lessen. Leraren moeten altijd in het Engels praten tegen studenten en het liefst ook in het Engels tegen elkaar. Dit is een groot probleem voor sommige collega`s omdat zij zelf geen goed Engels onderwijs hebben gehad. Ook in de vergadering die we na schooltijd hadden kwam hij hier nog even op terug. Hij wilde zelfs sancties opleggen in de vorm van een boete. Ik was verbijsterd! Hij maakte nog wel het grapje dat we daarvan dan naar de kroeg konden.
Hij wilde ook het praten in de eigen taal in de lerarenkamer verbieden. Ik weet inmiddels dat het heerlijk is om in je vrije tijd in je eigen taal te kunnen spreken. Ik vertelde dit en toen ging hij ermee akkoord dat het onderling niet altijd in het Engels hoeft te zijn.
Wanneer ik tussen de middag naar huis ga voor de lunch kom ik altijd Emmanuel tegen met zijn twee varkens. Hij is een jongen van een jaar of 10. Elke dag hebben wij hetzelfde gesprek dat als volgt gaat.
Emmanuel: Goodmorning Teacher!
Jacko: Goodmorning Emmanuel! How are you?
Emmanuel: I am fine! Thank you teacher. What is this? ( hij steekt zijn vinger op )
Jacko: It`s your finger.
Emmanuel: Thank you teacher!
Hij voelt nog even aan de haren op mijn arm en vertrekt met zijn twee varkens! Elke dag is dit hetzelfde. Prachtig!
Ook heb ik inmiddels de eerste post in Butare ontvangen. Ik ben erachter gekomen dat het zo`n 3 of 4 weken duurt voordat het hier is. Gisteren kwamen één van de priesters met 3 brieven. Blijkt dat de kerk hetzelfde postvakje heeft als de school. Om de kosten te delen. De kerk is hier ook in crisis denk ik.
Vandaag vertelde de directeur dat hij weer post voor mij had met onder andere allemaal pakketten. Het bleek te gaan om voedselpakketten. Heerlijk! Sterrenmunt thee en/of cappuccino met Milka chocolade. Ik geniet!
Vandaag had ik een dagje Butare op het programma. Ik moest mijn pinpas nog ophalen bij de bank en wilde nog wat dingen kopen voor school. In het weekend is de bank dicht dus ik moest wel op een doordeweekse dag. Ik ben dit keer via Ndago gegaan. Eerst 20 minuten met de motor naar Ndago en dan met de bus naar Butare. Dit duurde iets langer maar ik heb weer genoten van de prachtige vergezichten. Onderweg kwam ik nog een bus tegen waarvan de benzine op was. Er zaten twee blanke mensen in… Stiekem moest ik wel een beetje lachen.
De bus was wel wat luxer, maar hij reed niet!
Rond 14.30 besloot ik weer naar het busstation te lopen. Uiteindelijk was de bus pas rond 16.00 uur vol. Ik zat gelukkig voorin. Anatol zat ook in de bus want hij was vandaag naar Kigali geweest om zich in te schrijven bij de universiteit. Onderweg viel de bus regelmatig uit omdat de accu het even niet meer deed. De chauffeur liet de bus dan van de berg afrollen wanneer hij weer startte. Ik denk dat de twee blanke mensen die ik `s ochtends tegenkwam nu mij hadden uitgelachen. De bus bleek ook maar tot Nyagasozi te gaan, het laatste stukje moesten we nog lopen. 30 Minuten de berg op. Het regende, maar gelukkig had Anatol een paraplu.
In de eerste week van april wordt hier de genocide herdacht van 20 jaar geleden. Het is voor ons, als vrijwilliger, misschien niet zo leuk om hier te zijn omdat alles dan dicht is. Aan de ene kant is het bijzonder om mee te maken, aan de andere kant hoor je er niet bij. VSO Rwanda heeft ons gemaild met het idee dat het in die tijd misschien leuk is om je vakantie te plannen. Dat heb ik gedaan. Ik ga op 5 april voor 9 dagen naar Ethiopië. Ik ga daar alle bekenden weer opzoeken. Ik vlieg samen met Petra, Roos en Terry. 3 Nederlandse VSO vrijwilligers die een rondreis daar gaan maken. Met uitzondering van Lalibela heb ik alles al gezien wat zij gaan doen. Ik ga dus daar mijn eigen weg, en probeer hun in Lalibela weer te ontmoeten. Ik heb er ontzettend veel zin in om iedereen weer te zien!
Het verslag is inmiddels alweer langer geworden dan ik had gedacht… Tot de volgende keer!
Jacko.
In de week van 17 februari zou ik gaan beginnen met lesgeven maar nog steeds heb ik geen eigen lesrooster. Het lesrooster is overvol en daarom schijnt het een grote puzzel te zijn. We wachten rustig af. Ik heb het observeren van de lessen afgerond en Solange, een collega, wil heel graag gecoacht worden. Zij heeft 30 lesuren per week en geeft Engels aan twee klassen, we zijn tot de overeenstemming gekomen dat ik een derde van haar lessen in de parallelklas doe zodat zij mij dan kan observeren. Zij kan dan mijn lesideeën gebruiken. Ik vind het erg leuk dat zij zelf naar mij toe is gekomen met de vraag of ik haar wil helpen. Samen maken we materialen voor de lessen die zij dan ook weer kan gebruiken. Ik hoop dat ik ook snel mijn eigen lesrooster krijg. Ik heb allemaal ideeën voor workshops en lessen maar het lesrooster voor de studenten en leraren is gewoon overvol. We komen er wel uit. Ik zou morgen mijn eerste lesgeven aan de klas van Solange. Het is wel de bedoeling dat we gewoon de methode volgen anders zijn ze bang dat ze niet uitkomen. De les zou gaan over het analyseren van de speech die de Dalai Lama gaf toen hij de Nobelprijs voor de Vrede won. Ik moest Solange nog wel even uitleggen wie de Dalai Lama was en ook van de Nobelprijs had ze nog nooit gehoord. Een half uur geleden kregen we een telefoontje met het nieuws dat morgen om 08.00 uur een bus klaarstaat voor alle leerkrachten om ons naar het District Office te brengen voor een computercursus. De les is tot nader orde uitgesteld… Ik hou van Afrika!
Zaterdag begint mijn debatgroep.
Tijdens de theepauze kwam de directeur de lerarenkamer binnen en hij vertelde dat hij had ontdekt dat er in sommige lessen geen Engels wordt gesproken. Een schande! Vanaf de middelbare school zijn de scholen en opleidingen in Rwanda, sinds 2009, verplicht les te geven in het Engels. Met uitzondering van de Kinyarwanda lessen. Leraren moeten altijd in het Engels praten tegen studenten en het liefst ook in het Engels tegen elkaar. Dit is een groot probleem voor sommige collega`s omdat zij zelf geen goed Engels onderwijs hebben gehad. Ook in de vergadering die we na schooltijd hadden kwam hij hier nog even op terug. Hij wilde zelfs sancties opleggen in de vorm van een boete. Ik was verbijsterd! Hij maakte nog wel het grapje dat we daarvan dan naar de kroeg konden.
Hij wilde ook het praten in de eigen taal in de lerarenkamer verbieden. Ik weet inmiddels dat het heerlijk is om in je vrije tijd in je eigen taal te kunnen spreken. Ik vertelde dit en toen ging hij ermee akkoord dat het onderling niet altijd in het Engels hoeft te zijn.
Wanneer ik tussen de middag naar huis ga voor de lunch kom ik altijd Emmanuel tegen met zijn twee varkens. Hij is een jongen van een jaar of 10. Elke dag hebben wij hetzelfde gesprek dat als volgt gaat.
Emmanuel: Goodmorning Teacher!
Jacko: Goodmorning Emmanuel! How are you?
Emmanuel: I am fine! Thank you teacher. What is this? ( hij steekt zijn vinger op )
Jacko: It`s your finger.
Emmanuel: Thank you teacher!
Hij voelt nog even aan de haren op mijn arm en vertrekt met zijn twee varkens! Elke dag is dit hetzelfde. Prachtig!
Ook heb ik inmiddels de eerste post in Butare ontvangen. Ik ben erachter gekomen dat het zo`n 3 of 4 weken duurt voordat het hier is. Gisteren kwamen één van de priesters met 3 brieven. Blijkt dat de kerk hetzelfde postvakje heeft als de school. Om de kosten te delen. De kerk is hier ook in crisis denk ik.
Vandaag vertelde de directeur dat hij weer post voor mij had met onder andere allemaal pakketten. Het bleek te gaan om voedselpakketten. Heerlijk! Sterrenmunt thee en/of cappuccino met Milka chocolade. Ik geniet!
Vandaag had ik een dagje Butare op het programma. Ik moest mijn pinpas nog ophalen bij de bank en wilde nog wat dingen kopen voor school. In het weekend is de bank dicht dus ik moest wel op een doordeweekse dag. Ik ben dit keer via Ndago gegaan. Eerst 20 minuten met de motor naar Ndago en dan met de bus naar Butare. Dit duurde iets langer maar ik heb weer genoten van de prachtige vergezichten. Onderweg kwam ik nog een bus tegen waarvan de benzine op was. Er zaten twee blanke mensen in… Stiekem moest ik wel een beetje lachen.
De bus was wel wat luxer, maar hij reed niet!
Rond 14.30 besloot ik weer naar het busstation te lopen. Uiteindelijk was de bus pas rond 16.00 uur vol. Ik zat gelukkig voorin. Anatol zat ook in de bus want hij was vandaag naar Kigali geweest om zich in te schrijven bij de universiteit. Onderweg viel de bus regelmatig uit omdat de accu het even niet meer deed. De chauffeur liet de bus dan van de berg afrollen wanneer hij weer startte. Ik denk dat de twee blanke mensen die ik `s ochtends tegenkwam nu mij hadden uitgelachen. De bus bleek ook maar tot Nyagasozi te gaan, het laatste stukje moesten we nog lopen. 30 Minuten de berg op. Het regende, maar gelukkig had Anatol een paraplu.
In de eerste week van april wordt hier de genocide herdacht van 20 jaar geleden. Het is voor ons, als vrijwilliger, misschien niet zo leuk om hier te zijn omdat alles dan dicht is. Aan de ene kant is het bijzonder om mee te maken, aan de andere kant hoor je er niet bij. VSO Rwanda heeft ons gemaild met het idee dat het in die tijd misschien leuk is om je vakantie te plannen. Dat heb ik gedaan. Ik ga op 5 april voor 9 dagen naar Ethiopië. Ik ga daar alle bekenden weer opzoeken. Ik vlieg samen met Petra, Roos en Terry. 3 Nederlandse VSO vrijwilligers die een rondreis daar gaan maken. Met uitzondering van Lalibela heb ik alles al gezien wat zij gaan doen. Ik ga dus daar mijn eigen weg, en probeer hun in Lalibela weer te ontmoeten. Ik heb er ontzettend veel zin in om iedereen weer te zien!
Het verslag is inmiddels alweer langer geworden dan ik had gedacht… Tot de volgende keer!
Jacko.
-
26 Februari 2014 - 19:31
Janke Kracht:
Hallo Jacko, ik vind het heel knap en sterk van je dat je dit op deze manier oplost
hartelijke groeten en geniet van alles nu die hobbel weg is -
26 Februari 2014 - 19:34
Seel:
Lieverd je bent een topper, je volgt je hart en dat is altijd goed.
Geweldig verslag weer, vooral het stukje van Emmanuel, daar kan ik weer heerlijk van genieten.
XXX Hou je haaks en geniet -
26 Februari 2014 - 19:54
Lammie:
Dus we kunnen in de zomer weer een borrel drinken vd kroeg Jacko? Knap dat je de knoop hebt doorgehakt. Geniet er nog van! Gr. Lammie
-
26 Februari 2014 - 20:16
Cobi Bosma:
Heel dapper van je Sjaak om deze beslissing te nemen!! Maak er nog een mooie tijd van joh!
Knuffelkus
-
26 Februari 2014 - 20:27
Minoek:
Wow Jacko, dapper besluit en fijn dat het een opluchting voor je is!
Dat betekent een eerdere reunie in ons lieftallige Boxtel ;-)) succes daar! X minoek -
26 Februari 2014 - 21:33
Margreet:
Tjonge, wat een moedig besluit! Mooi dat je ook nog de mogelijkheid hebt om in Ethiopië te kijken. En als je Emanuel weer tegenkomt, moet jij maar eens je vinger opsteken en vragen: What's this, Emanuel? :-) . Succes met alles! -
26 Februari 2014 - 22:06
Kalle Kist:
Misschien kun je nog wat eerder terug komen dan ben je mooi op tijd om nog met ons de musical te doen en gezellig mee op kamp te gaan!!! ;-)
-
26 Februari 2014 - 22:17
Linda:
Lieve jacko!
Wat een dapper besluit van je! Je verslag is weer fantastisch om te lezen. Geniet van alle mooie dingen.
Liefs lin -
27 Februari 2014 - 05:51
Richard:
Hey Sjaak,
Als je het als een opluchting ervaart heb je het goede besluit genomen.
Maak er nog maar een leuke tijd van en blijf mooie dingen beleven!
Kun je ons vermaken met mooie verhalen! Grt van ons 3 -
27 Februari 2014 - 13:56
Margriet:
Lieverd, je bent geweldig! Maak er wat moois van!!! Xxx -
27 Februari 2014 - 21:23
Trijniewithoff:
HAllo Jacko.
Moedigen besluit van je ik volg je verhalen en geniet er erg van.
Maak er maar een mooie tijd van.
Groetjes Trijnie. -
27 Februari 2014 - 21:37
Tess:
ooooo....ik weet al waarom...wij missen jou, maar jij mist ons ook gewoon...na het skypen wist je het zeker......
Ik vind het voor jou wel jammer , want zo was het niet gepland. Wel leuk voor Bart-Camiel, die kan het hele schooljaar jaar met jou door brengen.
Hier gaat het verder goed. Het word stukje voor stukje minder winter.....nou ja wat je winter noemt.
Een dagje sneeuw en de hele winter niet kunnen schaatsen. Maar hopen dat de zomer beter wordt.
heb je al op mama haar Facebook gelezen???? ik ben kampioen voorlezen van Ooststellingwerf!! yeeeeee!!
8 April mag ik door voor de Friese kampioenschappen. duim je voor me????
nog veel succes!!!
tot de volgende keer.
dikke groetjes van: Marcelle & Tess
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
