Unicef Training

Woensdagochtend om 07.00 uur was er een herdenkingsdienst in de kerk van een oud-collega die een jaar geleden is overleden. Ik kende de beste man niet maar ik werd wel verwacht in de kerk. Braaf als ik ben was ik daar dus om 07.00 uur met May. De dienst duurde zo`n 45 minuten, en helaas is mijn Kinyarwanda nog niet zo goed. Ik begreep er helemaal niets van. Voor de aanwezig kinderen in de kerk was ik een ware attractie.
Na de dienst begon we met de training. Zoals eerder genoemd zijn er twee mensen van UNICEF op onze school die een 10-daagse training geven aan onze collega`s. May haar project wordt gefinancierd door UNICEF, dus zij moest ook meehelpen, zij heeft hiervoor twee weken geleden een training gevolgd. Ik hoefde in principe niet mee te helpen, omdat mijn project gefinancierd wordt door USAID. Ik heb wel gezegd dat ik wil helpen waar dat kan.
Gisteren heb ik de training bijgewoond. Het was net alsof ik zelf weer een student was want ik stak er zelf heel veel van op, en snapte van sommige dingen helemaal niets. De dagen beginnen om 07.00 uur en eindigen om 17.30. Tussendoor is er twee keer een theepauze en een lunch. Prima verzorging.
Aan het einde van de dag vroegen de trainers of ik vandaag ( donderdag ) een sessie wilde verzorgen. Euhmmmm…. Mag het ook volgende week? Geen probleem gelukkig. Ik mag me nog wel behoorlijk inlezen.
De trainers komen uit Oeganda en Rwanda. Bijna al mijn collega`s zijn inderdaad ook naar de training gekomen, maar wanneer je vraagt om hun motivatie is dat bij bijna iedereen hetzelfde: Geld! Ze krijgen per dag €5 vergoeding, wat voor sommigen meer is dan hun dagloon. Bovendien is er een goede, gratis lunch. Het bijzondere is dat er op de aanwezigheidslijst altijd meer handtekeningen staan dan dat er daadwerkelijk cursisten zijn. Ook de schoonmaakster en kokkin maken deel uit van de cursisten, puur voor de €5. De eerste vraag van mijn collega`s was of ze ook reiskosten vergoeding kregen…… Om je dood te schamen. Elke dag komen ze lopend naar school, en de meesten wonen intern! Je blijft je soms verbazen.
Ik had het hier ook over met de trainers en zij ondervonden dit overal. Ik vroeg of zij het dan niet lastig vonden om de training te geven omdat je weet dat veel cursisten niet gemotiveerd zijn. Één van de trainers zei: ` Als van de 25 deelnemers 3 er wat van opsteken ben ik zeer tevreden.`  Ik vond dat een reëel antwoord. Ik ben blij dat hij er zo over dacht.
Naast dat ik vandaag hier en daar wat geholpen heb tijdens de training heb ik vandaag ook foto`s genomen van alle teaching aid rijstzakken die leraren kunnen gebruiken in hun lessen. Er waren er meer dan 100. Ik wil hier een catalogus van maken zodat de leraren snel kunnen zien welke rijstzakken we hebben. En voor welke lessen ze te gebruiken zijn. Ik heb vandaag ook nog een aantal rijstzakken gemaakt voor mijn discussiegroep.
Ben trouwens vandaag ook op mijn vingers getikt door mijn collega Pélagie. Ik weet sinds kort een aantal Kinyarwanda scheldwoorden en ze vond dat ik die toch iets te vaak gebruikte.. Oeps!
 
Morgen is het Goede Vrijdag. De training gaat gewoon door. Met een groep VSO collega`s reis ik dit weekend af naar Kibuye om daar afscheid te nemen van Lucy. Zondag vertrek ik vanaf Kibuye met de boot naar Rusizi, waar ik op bezoek ga bij Sarah en haar TTC. De bootreis duurt 5 uur. We hebben ook wat dingen te overleggen voor Maths Camp. Maandagmiddag kom ik dan weer terug in Cyahinda.
Over Pasen heb ik hier nog steeds niets gehoord. Ik wens jullie allemaal een heel fijne Pasen en tot de volgende keer!
 
En veel plezier bij de Autocross voor de bezoekers!